Dlaczego w kinie je się popcorn?

Popcorn to popularna przekąska, która nieodłącznie kojarzy się ze światem filmu. Kina sprzedają przed seansem zestawy z prażoną kukurydzą, a widzowie chętnie po nie sięgają, nawet jeśli często narzekają na wysoką cenę. Dlaczego w kinie je się popcorn? Jaka jest historia tej przekąski i dlaczego popcorn w kinie jest bardzo drogi?

Historia popcornu w kinie

W 1885 roku amerykański przedsiębiorca Charles Cretors wymyślił maszynę do popcornu, a w ciągu najbliższych kilku lat całe USA ogarnęło popcornowe szaleństwo. Prażona kukurydza jest tania, smaczna i prosta w produkcji, dzięki czemu paczka kosztowała wówczas jedynie kilka centów. Jedzono ją podczas wydarzeń sportowych, jarmarków i zabaw. Zanim popcorn trafił do kin, minęło jednak wiele lat. Dlaczego?

Pierwsze kina w USA zaczęły powstawać na początku XX wieku, a większość z nich mieściła się w budynkach stylizowanych na sale teatralne. Uczęszczała do nich głównie wykształcona publiczność oraz klasa średnia, która była w stanie czytać napisy pojawiające się na ekranie. Oczywiście zdarzały się również tanie kina robotnicze, ale przez pierwsze dekady istnienia kinom towarzyszył blichtr charakterystyczny dla teatru. Jedzenie w trakcie seansu było wówczas niegrzeczne, bo przeszkadzało innym widzom.

Wszystko zmieniło się na początku lat 20. XX wieku, gdy kino się upowszechniło i stało się rozrywką dla mas. Na seanse chodzili wszyscy, głównie dzięki szybkiemu rozwojowi kina gatunkowego, obniżeniu cen biletów oraz wprowadzenia filmów dźwiękowych. Na sali kinowej powoli pojawiały się przekąski, zazwyczaj sprzedawane jeszcze na zewnątrz lokalu z wózków gastronomicznych. Popcorn oficjalnie zadebiutował w kinie w latach 30. za sprawą przedsiębiorczyni Julii Braden, która jako pierwsza wprowadziła go na sale kinowe w Kansas City. W praktyce jednak kina na terenie całego USA zaczęły go sprzedawać niezależnie od siebie, a amerykańscy widzowie szybko pokochali prażoną kukurydzę.

Popcorn w kinie kiedyś był tani

Co istotne, popcorn w latach 30. i 40. był bardzo tani – mogli sobie na niego pozwolić nawet najbiedniejsi widzowie. Średniej wielkości paczka kosztowała jedynie kilkanaście centów. Mówi się, że popcorn uratował finanse branży filmowej w trakcie wielkiego kryzysu lat 30. Wpływy ze sprzedaży biletów drastycznie wówczas spadły, a kina musiały szukać innych źródeł dochodu.

Wraz z czasem kina poszerzyły ofertę gastronomiczną. Wprowadziły nowe przekąski oraz słodkie napoje, które można kupować w zestawach z prażoną kukurydzą. Pojawiły się również nowe smaki popcornu, w tym uwielbiany przez wielu popcorn karmelowy. Ceny zestawów rosły w szybkim tempie, szczególnie w latach 80. i 90., gdy wielkie blockbustery przyciągały przed srebrny ekran miliony widzów, a hollywoodzkie studia zaczęły żądać od kin coraz większego procentu ze sprzedaży biletów.

Dlaczego popcorn w kinie jest drogi?

Popcorn w kinie jest drogi, ponieważ stanowi główne źródło przychodów. Gdyby nie sprzedaż słonych przekąsek, słodyczy i napojów, wielkie multipleksy nie istniałyby w obecnym kształcie. Kina zarabiają poprzez: sprzedaż biletów, sprzedaż jedzenia i picia, organizację wydarzeń oraz wyświetlanie reklam przed seansem. Zdecydowana większość ceny biletu (średnio ok. 90 proc.) idzie do kieszeni dystrybutora filmu, zaś zyski z wyświetlania reklam oraz organizowania wydarzeń są niewielkie.

To właśnie zyski ze sprzedaży popcornu sprawiają, że współczesne kina istnieją. Na sali kinowej obowiązuje zakaz wnoszenia własnego jedzenia i napojów, przez co teoretycznie możemy je kupić tylko przy barze. Kino może dyktować własne ceny i pobiera marżę rzędu kilka tysięcy procent na jednym zestawie. Oczywiście w praktyce wielu widzów wnosi własne przekąski, ale sprzedaż prażonej kukurydzy po wysokiej cenie i tak się opłaca, głównie ze względu na wysoką marżę oraz efekt skali. Popcorn w kinie jest i będzie drogi, ale kupując go sprawiamy, że kina są w stanie funkcjonować!