Pięć koszmarnych nocy uświadomiło mi, że jestem dziadersem. Nie spodziewałem się, że największa sala w okolicznym Cinema City się wypełni. A jednak do kina przyszedł tłum dzieci, kilkunastu przypadkowych rodziców i ja. Jak widać nie jestem targetem twórców, nawet jeśli na papierze jest to horror, a ja kocham ten gatunek. Mniejsza o mnie – najważniejsza … Dowiedz się więcej
Tak się złożyło, że nie jestem kobietą, a w dzieciństwie nie bawiłem się lalkami – jakoś zawsze wolałem samochodziki, gry na Nintendo DS oraz książki. Mimo to postanowiłem wybrać się na Barbie, czyli najnowszy film Grety Gerwig. Kierowała mną ciekawość, ale też chęć zobaczenia świeżej konwencji w kinie, opanowanym w ostatnich latach przez sequele, prequele … Dowiedz się więcej
Nagrodzona Złotą Palmą trzyaktowa satyra na podziały klasowe, podlana drogim szampanem, rzygami i gównem? Trzeba przyznać, że pomysł na W trójkącie brzmi intrygująco, szczególnie że za projekt odpowiada nikt inny jak Ruben Östlund. Szwedzki reżyser dobrze wie, jak kręcić, by zachwycić jury Festiwalu w Cannes – już raz otrzymał główną nagrodę za The Square (2019). … Dowiedz się więcej
Nie jestem wielkim fanem kryminałów, ale twórczość Agathy Christie znam nieźle. Na tyle dobrze, że przeczytałem większość jej najważniejszych powieści. A bodaj każda z nich to typowy whodunnit, czyli podgatunek kryminału, w którym czytelnik razem z detektywem stara się odkryć tożsamość mordercy, co ma miejsce dopiero w finale. To oklepany schemat, ale wciąż da się … Dowiedz się więcej
Podczas poszukiwania filmów o tematyce wojny atomowej natrafiłem na “Cudowną milę”. Nie jest to dzieło w Polsce znane, choć za oceanem może się ono pochwalić oddaną grupę fanów. Zresztą nie ma co się dziwić kultowemu statusowi filmu, “Cudowna mila” jest bowiem dziwacznym połączeniem komedii romantycznej oraz filmu katastroficznego, na dodatek z elementami oniryzmu, surrealizmu i … Dowiedz się więcej
Za oknem zimno, choć bez śniegu, nowy kalendarz wisi na ścianie, a ja za namową kumpla wybrałem się do kina na zeszłoroczny film. Mimo mojego sceptycyzmu wobec polskich komedii padło na “Futro z misia”, reklamowane jako duchowy spadkobierca kultowych “Chłopaków nie płaczą” (2000, reż. Olaf Lubaczenko). Pod finalnym produktem podpisało się dwóch reżyserów – mało … Dowiedz się więcej
Zagrożenie, które przybyło na ziemię z zimnej pustki kosmosu to bardzo wdzięczny temat na film. Motyw ten szczególną popularność zdobył w amerykańskim kinie lat 50, czego efektem jest chociażby wielokrotnie przerabiana “Inwazja porywaczy ciał”. Cienka jest jednak granica pomiędzy kinem grozy, które faktycznie straszy, a takim, które śmieszy. I właśnie na tej ziemi niczyjej powstało … Dowiedz się więcej
Ostatnio zaobserwować można wysyp filmów podejmujących tematykę rasizmu w USA. Przykłady? “Nienawiść, którą dajesz”. “Gdyby ulica Beale umiała mówić”. No i, oczywiście, “Green Book”. Film zdecydowanie antyrasistowski, który, o ironio, jest oskarżany w USA przez progresywną lewicę właśnie o rasizm. Okej, ale odsuńmy na bok kwestie polityczne i zadajmy sobie pytanie – jakim filmem jest … Dowiedz się więcej
Pierwszym skojarzeniem z “Ghostbusters” dla większości odbiorców kultury jest wspaniały motyw muzyczny. Bardzo wielu kinomanów kojarzy kultową piosenkę, choć nie oglądało nigdy oryginalnego filmu. Cóż, ich strata, bo “Pogromcy duchów”, jak niefortunnie przetłumaczył tytuł polski dystrybutor, to naprawdę świetna komedia, z której aż bije charakterystyczna dla filmów lat 80 niezwykłość. Film opowiada o trójce uczonych … Dowiedz się więcej
By korzystać ze strony, zaakceptuj ciasteczka. Więcej informacji
Strona korzysta z ciasteczek (głównie Google Analytics) w celu zapewnienia jak najlepszej technicznej jakości usług. Ciasteczka są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania strony, dlatego prosimy cię o zaakceptowanie naszej polityki.